Ölümsüzleştiği Tarih: 27 Eylül 1998
O, kadının kendi prangalarını isterse nasıl parçalayacağının en güzel örneğiydi. İstese bazıları gibi mücadeleden kaçabilmenin “bahaneleri” çoktu yaşamında. Evli ve iki çocuk annesiydi. O, prangasını kırmanın ilk darbesini feodal evliliğini sona erdirerek vuruyordu. Sonra çok sevdiği iki çocuğundan ayrılma kararı… Kolay değildi elbette böyle bir kararı vermek. Ancak O, “sadece kendi çocuklarımı düşünme bireyciliğine düşemem” diyerek ‘96 yazında Karadeniz Bölgesindeki gerilla faaliyetine katıldı. “Erken yaşta evlenmiştim. iki çocuğum oldu. Çocuklarımı çok seviyorum. Onlardan ayrılmak pahasına bu kararı vermem elbette ki kolay olmadı. Buraya gelmeyi kendim talep etmiştim yoldaşlardan. Bu kararımı verene kadar sancılar çektim belki ama; biliyorum ki daha aktif bir şekilde mücadelenin içine atılmamla en başta onlar ve tüm halkımızın çocukları için savaşmış oluyorum. Onlara güzel ve özgür bir gelecek bırakmak için savaşıyorum! Savaşıyoruz. Bu ülkede analar hergün ‘bugün çocuklarımın önüne ne pişirip koyacağım’ diye düşünüyorsa, bugün çocuklar çöplerden ekmek topluyorsa, bugün çocuklar gözleri önünde analarının öldürülüşüne tanıklık ediyorsa, bugün çocuklar devletin yargısız infazlarının kurbanı olacak hale gelmişse…. Sadece kendi çocuklarımı düşünme bencilliğine nasıl düşebilirim?… Yarın öbürgün büyüdüklerinde bu tavrımdan dolayı anneleriyle gurur duyacaklarına, her zaman başları dik gezeceklerine inanıyorum.”
Böyle diyordu Leyla Karakoç 1997 yılında gerilladayken yapılan bir röportajda.
Dersim’de dünyaya gelen Leyla Karakoç, 27 Eylül 1998’de Dumanlı direnişinde ölümsüzleştiğinde TKP/ML militanı TİKKO savaşçısıydı. Şimdi sadece kendi çocukların değil, onlarca, yüzlerce çocuk gurur duyuyor seninle. Ve diyorlar ki “Biz biliyoruz. Dumanlı’da haykırılan şiarlar ve patlayan silahlarla motorları maviliklere süreceğiz…”
DUMANLI ŞEHİTLERİ
27 Eylül 1998 tarihinde Tokat Almus’a bağlı Varzıl köyü yakınlarında, Tokat ile Sivas arasında yükselen Dumanlı dağında TKP/ML’ye bağlı Halk Ordusu TİKKO gerillaları ile faşist TC güçleri arasında çıkan çatışmada gerillalardan Bahattin Günel (Eyüp), Leyla Karakoç (Nilüfer), Ümit Güner (Ümit) ve Zeynel Çalpar (Bakış) ölümsüzleştiler.
